Nadežda Petrović je najistaknutija srpska slikarka koja je svojim stvaralaštvom zapečatila kraj 19. i početak 20. veka. Rođena je u Čačku 1873. godine, a umrla u Valjevu 1915. godine. Nadežda se školovala za učiteljicu i uporedo išla na privatne časove crtanja. Iako je nakon školovanja mogla da radi kao nastavnica crtanja, ona je želela da se usavrši u slikarstvu, te odlazi u Nemačku gde upija evropska znanja i umetničke tokove. Tamo, u Minhenu, dobija inspiraciju da slika prirodu koja se u njoj zadržava tokom čitavog života. Putovala je čitavom Srbijom slikajući njene pejzaže.
1910. godine je u Jesenjem salonu u Parizu slikala sa velikim imenima svetskog slikarstva kao što su Kandinski, Matis, Bonar, Vijar. Ipak, na domaćem terenu njena umetnost je bila nerazumljiva i dobijala je negativne kritike. Po izbijanju Prvog balkanskog rata, na bojištu je radila kao bolničarka i slikala krvave predele. Tek nakon smrti, u društvu je priznata kao značajna umetnica koja je još tada, za života, menjala svet.
Njena figura od bronze nalazi se ispred zgrade Pavla Beljanskog, na Trgu galerija, u Novom Sadu, i predstavlja rad vajarke Mire Sandić. Figura je postavljena 1995. godine.
