Bista Branka Radičevića u Novom Sadu, smeštena je u Dunavskom parku. U bronzi ju je izradila novosadska vajarka Ivanka Acin 1954. godine, ali u park je postavljena 1974. Visoka je 230cm i nalazi se na kamenom postamentu.
Branko Radičević (1824-1853) za kratko vreme svog života napisao je jedne od najlepših pesama srpske književnosti. Bio je jedan od najznačajnijih srpski pesnik romantizma i jedan od Vukovih sledbenika koji su se zalagali za uvođenje narodnog jezika u književni. Rođen je u Slavonskom Brodu, gimnaziju završio u Sremskim Karlovcima. Studirao je jedno vreme pravo u Beču, zatim medicinu u Srbiji, ali ga je prekinula teška tuberkoloza od koje su umrli i njegovi najdraži. San mu je bio i da studira slikarstvo, ali bolest ga je omela. Sahranjen je na Stražilovu. Neke od njegovih najuticajnijih naslova poeziju su: “Kad mlidija’ umreti”, “Đački rastanak”, “Ukor”, “Njeni jadi”, “O jesenske duge noći”.
